Tukker & Everwijn InstituutEen enkele keer worden er in de kranten die ik lees detectives, thrillers en politieromans gerecenseerd. Die noemt men in de literatuurwetenschappen triviaallectuur, hetgeen betekent dat een intelligent mens er niet teveel aandacht aan moet besteden. Denk ik dat zo’n boek iets voor mij is, dan schrijf ik de schrijver plus titel op een papiertje dat ik in mijn portemonnee stop, opdat ik in de bibliotheek een fijn nieuw boek kan lenen. Zo heb ik vrijwel alle vertaalde boeken gelezen van Harlan Coben waarin ene Myron Bolitar de hoofdrol speelt. Voor een speurder heeft hij het onwaarschijnlijke beroep van sportmakelaar.
Auteur: Eloy BGM Everwijn
Bewuste chaos
Op dit moment schijnt de Japanse opruimgoeroe Marie Kondo veel succes te hebben met haar boek ‘Does it spark joy?’ In de Nederlandse vertaling heet het ‘Opgeruimd’. Ik heb dat boek natuurlijk niet gelezen, maar ik heb gehoord dat ze je opdraagt bij elk voorwerp dat je in huis hebt...
Notities over emoties
Ik denk dat het begonnen is in de jaren zeventig. Voor het eerst werd er op de televisie aan iemand gevraagd: ‘Wat ging er door je heen?’ Ik geloof dat het ging om een voetballer die een beslissend doelpunt had gemaakt. Hij antwoordde zoiets als dat hij de bal zag en het doel en toen dacht: ik schiet hem erin. Toen was dat een originele manier om iemand te interviewen, vragen naar iemands emoties. Helaas is het nu cliché geworden. Als ik DWDD+emoties intik krijg ik 187 duizend resultaten. Zelfs als het gaat om wetenschap, zal Matthijs nog vragen: ‘Wat voelde je?’ En iedereen probeert daar gehoorzaam antwoord op te geven, zelfs Robbert Dijkgraaf. Alleen bij Maarten van Rossem lukt het niet.
Muzikale fragmenten
Lang geleden was ik op het Afrikafestival in Delft. Ik was toen geheel in de Afrikaanse muziek. Behalve op mijn drumkit speelde ik ook dundun, balafon en kalimba. Ik bedoel maar. Muzikaal was ik een witte neger. Op dat festival droeg ik een poncho met Afrikaanse motieven. Die stoffen worden...
Taalbazen
Een zeer goede vriend van mij - ik ken hem al haast zestig jaar - is net zoals ik een taalfreak. Dat is iemand die geen vaderland heeft, maar een moedertaal. Zonder die taal heeft hij geen reden van bestaan. Hij voelt zichzelf bewaker van die taal en accepteert niet de fouten die anderen maken. Als hij zelf onverhoopt een fout maakt, schaamt hij zich dood. Mijn vriend, laten we hem Bob noemen, en ik zijn allebei schrijvers. We lezen elkaars stukjes altijd met genoegen. Maar laatst betrapte Bob mij op een fout. Ik schreef: ‘ik werd voorgelezen.’ Volgens hem moest het zijn: ‘mij werd voorgelezen.’ Daar had hij helemaal gelijk in, maar ik deed het expres.
Pak
Vanwege de nieuwe James Bond, werden er op de tv oude films van onderhavige held vertoond. Ik heb ze vrijwel allemaal gezien. Op die met de laatste vertolker, Daniel Craig, na kunnen we films beschouwen als pretentieloos amusement. Dat bedoel ik niet negatief, want de wereld en ik moeten zich...
De Mening
Op verjaardagen, van die kringbijeenkomsten in de jaren vijftig, werden op gegeven moment na een paar alcoholische versnaperingen moppen verteld. De protagonist was ene Sam en de antagonist was ene Moos. Ze liepen vaak in de Kalverstraat, een locatie die mij onbekend was. Sommige moppentappers lieten die twee met een...
Mijn politiek
Als er in de omgeving van een kind gesproken wordt over iets dat hij niet begrijpt, luistert hij er ook niet naar. Dus in principe is het mogelijk dat er bij ons thuis vroeger werd gesproken over astronomie of politiek. Astronomie lijkt me onwaarschijnlijk, aangezien mijn vader later nooit enige...