Tukker & Everwijn InstituutDe oude man stond bij de rivier met een stok en een rugzakje. Het rugzakje was symbolisch. De stok was echt. Het rugzakje was een andere naam voor persoonsgebonden budget. De man vond ‘rugzakje’ een mooiere term, maar eigenlijk wilde hij helemaal geen rugzakje.
Auteur: Leopold Hobbel
Vredezijmethem
Onze adjunct werd vroeger, begin jaren zeventig, wel eens nageroepen vanwege zijn uiterlijk. Een van de uitroepen was: "Hé, Jezus!" Dit was zelden vriendelijk bedoeld, maar de adjunct noch Jezus hebben een klacht ingediend. Ze wisten wie het zeiden - bouwvakkers - en schelden deed toen geen zeer. Nu komt de naam Jezus als voornaam hier te lande vrijwel niet voor.
Stemmen winnen
De lijsttrekker kwam breed glimlachend het bejaardentehuis binnen. Hij werd hartelijk verwelkomd door de directeur. Deze leidde hem naar de recreatiezaal, waar de oudjes al vol verwachting op hun aangepaste stoelen klaarzaten. Hij begon zijn eveneens aangepaste verhaal te vertellen over de zorg die zijn partij altijd voor de senioren had gehad, maar dat er nog veel verbeterd zou kunnen worden.
De roem
De kunstenaar was al jaren bezig om erkenning te vinden. Zijn werk werd door velen aangenaam gevonden en hij verkocht zodanig, dat hij van de kunst kon leven, maar toch begreep niemand hem. Bij elke nieuwe tentoonstelling sloegen zijn vrienden en zelfs mensen die hij niet kende hem op de schouder en zeiden: "Mooi werk!"
Opa en de oorlog
Kim en Marco gingen een weekend bij opa logeren. Opa was vroeger boer geweest en nog steeds woonde hij op zijn boerderij. De hele dag hielpen ze met het verzorgen van de beesten die opa nog had. Opa had pannekoeken gebakken en Marco had er wel acht opgegeten. Na het eten stak opa een pijp op. ‘Hè, opa, vertel nog eens van de oorlog,’ vroeg Kim.
De afwijzing
In 1959 ging de tweeling naar de pastorie van de kerk. Ze belden aan. De huishoudster deed open en vroeg vriendelijk wat ze wilden. Ze wilden graag kapelaan Van de Berg spreken. Even later stond de kapelaan in de deuropening en nodigde ze uit om binnen te komen.
Het feest
Haar moeder was weer eens jarig. Op zichzelf was dat niet erg, maar het vervelende was dat haar moeder haar vrienden van vroeger uitnodigde. En elk jaar waren het dezelfden: de oude vriend die sinds de jaren zestig nog nooit naar de kapper was geweest en die altijd zo luidkeels discussieerde, de oude vriend die nog steeds achter de loslopende dames aanzat,
De foto
Er staat een man te wachten bij de artiesteningang van een groot theater. Hij ziet er onverzorgd uit. Hij is begin dertig, maar lijkt ouder. Zijn blonde krullen vertonen hiaten. Gisteren heeft hij zijn moeder bezocht. Hij had een fles jenever meegenomen en eindelijk heeft ze hem verteld wie zijn echte vader is.