De troost

In mijn bestaan gebeurt niet veel.
De kinderen zijn al weg. Mijn vrouw
is naar de schilderclub. En nou
een lang moment waarin ik mij verveel.

Ik ga wat drinken in het buurtcafé.
Het is er druk van vele luide mannen.
Het ligt aan mij: ik kan me niet ontspannen.
Er is weer eens voetbal op de tv.

Maar dan: een inval als een bliksemschicht.
Ik herinner mij een duistere zaal,
iets verder weg. Een hospitaal
voor lege zielen. Kansen op een vergezicht.

Ik koop een kaartje voor de bioscoop.
Een nogal saaie film. Er is weer hoop.

Filed under: Eloy BGM Everwijn, Fictie, GedichtenTagged with: ,

No comment yet, add your voice below!


Add a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Comment *
Name *
Email *
Website

Let wel!

Natuurlijk kunt u op dit artikel reageren. Helaas kijken wij eerst of uw reactie voldoet aan onze eigenzinnige maatstaven voor stijl en inhoud. Wij schuwen de kritiek niet, mits goed geformuleerd en onderbouwd. Ook sluiten wij een weerwoord niet uit.

Alvast bedankt.