Jaaroverzicht 2015

Omdat ik nog niet zo oud ben, heeft dit jaar weer eeuwenlang geduurd. Dat onze hoofdredacteur is overleden, heeft er behoorlijk ingehakt, maar daar zal ik niet verder over uitweiden.Verder waren er aanslagen en een heleboel andere narigheden. Maar er waren ook prettige gebeurtenissen. Het aftreden van Opstelten en Teeven vervulde mij met grote vreugde. Zelden zo’n onaantrekkelijk stel clowns gezien. Niet dat het veel uitmaakt dat ze weg zijn, want we hebben weer een ander stel rookgordijnspuwers van de VVD gekregen. Maar niets is zo leuk als opgeblazen types worden doorgeprikt.

Datzelfde geldt voor die Matthijs van Nieuwkerk, die zonodig een restaurant wilde opzetten samen met die Kranenborg, die denkt dat hij de enige is die iets van voedsel begrijpt. Na enige heftig negatieve kritieken – het scheen echt heel smerig te zijn – hebben ze het restaurant na acht dagen gesloten. Dat was wel erg slim van Matthijs, want het kon alleen maar erger worden. Ik vertrouw die Van Nieuwkerk voor geen meter, maar hij ziet er niet onaangenaam uit en hij zorgt ervoor dat mijn knuffelprofessor Robbert Dijkgraaf leuke colleges geeft over bijvoorbeeld zwarte gaten. Het is mij ontgaan wat het nut van die dingen is, maar het is fijn dat ze er zijn. Ook leuk is dat ‘me’ is gekozen als stomste woord van 2015. Ik begreep het eerst niet, maar het wordt bedoeld als bezittelijk voornaamwoord. Dat moet je inderdaad niet schrijven, maar als je zegt ‘ik bemme fiets kwijt’ lijkt me dat volkomen correct. En het Rijksmuseum vindt woorden als Hottentot, eskimo en indiaan niet meer kunnen omdat dat eurocentristisch termen zouden zijn. Ikzelf zou altijd meneer de Inuit tegen een Groenlander zeggen, maar ik heb er nog nooit een ontmoet. Ik heb het sowieso altijd over Inuit, maar dat is omdat ik graag met mijn kennis te koop loop. Daarentegen heb ik het over Parijzenaars in plaats van Parisiens en dat is erg Neerlandocentrisch. En Florence is natuurlijk Firenze.

Door omstandigheden drink is van tijd tot tijd graag een glaasje sinas. Met prik, welteverstaan. Nu wil AH mijn geliefde Pellegrino aranciato niet meer in de winkel verkopen. Stelletje boeven! Een alternatief is Orangina, dat ik uit Frankrijk ken. Daar staat op dat bolle flesje avec sa pulpe, hetgeen betekent dat er kleine schilfers inzitten. Ik koop dus zo’n flesje, helaas niet meer van glas. Ik zoek naar de bekende tekst, maar die is vervangen door shake the pulp en dat ondersteboven. Eerst kreeg ik een slechte bui, maar ik zie in dat het een geniale vondst is. Om de tekst te lezen moet je het flesje omkeren en dan wordt de pulp verspreid.

Ondanks alles had 2015 ook zijn lichtpuntjes.