Tukker & Everwijn InstituutWat is dat hoopje bont, die lieve schat Die onze ziel met vreugd kan raken En zich de visjes goed doet smaken Dat weet je best, proficiat Een kat, mevrouw, een kat
Categorie: Fictie
Deze categorie bevat artikelen die niet waar zijn, maar bedacht. Verhalen bijvoorbeeld of poëzie. Waar de werkelijkheid onbegrijpelijk wordt, moeten verhalen en poëzie het overnemen.
Het triolet
Mij is een misverstand verschenen Het feest dat ik steeds ouder word Het lijf kan nooit het hoofd bijbenen Mij is een misverstand verschenen Mijn ziel moet ik nu gaan belenen De toekomst is haast ingestort Mij is een misverstand verschenen Het feest dat ik steeds ouder word.
Kerstverhaal
De oude, maar krachtig uitziende dame zuchtte diep. Het was aan de vooravond van Kerstmis. Ze keek naar haar vrouw die bij het haardvuur een trui zat te breien volgens een ingewikkeld Bill Cosbypatroon. Een lieve meid. Het was warm in de kamer, maar toch had ze het koud. Haar zoon zou haar straks bezoeken en hij zou zijn nieuwe vriend meenemen.
Het rugzakje
De oude man stond bij de rivier met een stok en een rugzakje. Het rugzakje was symbolisch. De stok was echt. Het rugzakje was een andere naam voor persoonsgebonden budget. De man vond ‘rugzakje’ een mooiere term, maar eigenlijk wilde hij helemaal geen rugzakje.
Slaan
A: Het geluid van één klappende hand heeft mij nooit bevallen. B: Je moet er goede oren voor hebben. A: Het is alleen een beetje waaien. B: Blinden zouden het kunnen horen.
Stemmen winnen
De lijsttrekker kwam breed glimlachend het bejaardentehuis binnen. Hij werd hartelijk verwelkomd door de directeur. Deze leidde hem naar de recreatiezaal, waar de oudjes al vol verwachting op hun aangepaste stoelen klaarzaten. Hij begon zijn eveneens aangepaste verhaal te vertellen over de zorg die zijn partij altijd voor de senioren had gehad, maar dat er nog veel verbeterd zou kunnen worden.
De roem
De kunstenaar was al jaren bezig om erkenning te vinden. Zijn werk werd door velen aangenaam gevonden en hij verkocht zodanig, dat hij van de kunst kon leven, maar toch begreep niemand hem. Bij elke nieuwe tentoonstelling sloegen zijn vrienden en zelfs mensen die hij niet kende hem op de schouder en zeiden: "Mooi werk!"
Anafylaxe
ik spreek vooruit, zoals het is maar liever wil ik zonden vangen mijn hele huis opnieuw behangen ik weet van de gevangenis