Advocatus diaboli

Zoals misschien bekend is de combinatie van een willekeurige baas en schrijver dezes als ondergeschikte een heilloze. Dat komt door mijn slechte karakter, daar ben ik ruim in. Nooit de anderen de schuld geven, dan neem je jezelf niet serieus. Ik heb een door een bevoegde psycholoog geäutoriseerd autoriteitscomplex. Dat is heel zielig natuurlijk, maar je kunt er heel gelukkig oud mee worden.

Continue reading

Spontaan & Co

Ik stelde eens een nieuwe vriendin voor aan mijn moeder. Mijn moeder stak niet haar hand uit, maar probeerde het arme kind spontaan te omhelzen. Mijn vriendin sprong ongeveer een halve meter achteruit. De ene spontaneïteit roept de ander op. Spontaneïteit is het zusje van oprechtheid. En van dit zusterpaar wordt in ruime kring gehouden.

Continue reading

Onsympathiek

Mijn tante lag laatst in het ziekenhuis voor iets dat ik u niet ga vertellen. Het is een aardige tante, die mij vroeger liet winnen bij Scrabble. Dan kan je geen slecht mens zijn. Mijn tante lag in een tweepersoonskamer. De muur tegenover haar was ruimschoots beplakt met allerhande kaarten, die behalve van slechte smaak ook zeer getuigden van sympathie voor mijn tante. Ze heeft vast meer mensen met spelletjes laten winnen. We kletsten wat over scherpe kattennagels en andere wereldproblematiek.

Continue reading

Pluralia tantum

Ik was laatst met een paar mensen voor een dronken weekje in de Ardennen. Het is vrijwel altijd slecht weer daar, dus de beste manier om te overleven is genotsmiddelen gebruiken. In zo’n roes overviel mij het verpletterende inzicht dat er geen één Arden was. Je schijnt te kunnen zeggen: kijk daar is een Alp, maar je zegt niet dat de ene Arden hoger is dan de andere. De Ardenners zelf zullen wel een plaatselijke naam hebben voor elke zich onderscheidende verhoging. Maar echte bergen zijn het niet en in het Frans is het gewoon enkelvoud Ardenne.

Continue reading

Vermoeide gedachten over kunst

Ik loop al zo’n zestig jaar naar beeldende kunst te kijken. Dat is echt voornamelijk loopwerk. In museum of galerie loop je van het ene kunstproduct naar het andere. Het voordeel hiervan is dat je zelf kunt bepalen hoelang je een werk aandacht wilt schenken. Dat geslenter in zo’n kunsttempel vereist een speciale conditie. Mijn vader, mijn grote leidsman in mijn beginnersjaren, sprak van museumbenen. Klein stukje lopen, staan, weer een stukje lopen et cetera.

Continue reading

Souzemangels

Geachte lezer, kent u het woord souzemangel? Als u ja zegt, bent u mijn broer. Mijn vader bezigde dit woord als hij het had over slechte tanden. ‘Brr, die heeft een stel souzemangeltjes!’ Ik heb dat woord altijd beschouwd als iets dat niet tot het normale taaleigen van een Nederlander behoort, maar ook niet iets dat mijn vader zelf had bedacht. Ik kende ook rare woorden als attenooie, bijgoochem, leplazerus, vinketering, achenebbisj, jajem, geteisem en hoteldebotel. (Aquaduct kwam later.) Mijn Hagenese opa van moeders kant was behalve brillenslijper ook handelaar.

Continue reading

Tranen van geluk

Nelleke Noordervliet vertelde een tijdje geleden bij Zomergasten dat ze iets ontroerends wilde laten horen. Volgens haar prachtig gezongen door Jessye Norman. Bij de eerste akkoorden wist ik het al: ‘When I am laid in Earth’, voor mij de mooiste aria aller tijden. Henry Purcell componeerde eind zeventiende eeuw de kameropera ‘Dido and Aeneas’ voor een kostschool voor nette meisjes. Op Aeneas na werden alle rollen door de leerlingen gezongen. Een gelegenheidswerk dus, hetgeen de componist er niet van niet weerhield om er iets prachtigs van te maken.

Continue reading

Gereedschap

Ik heb niets tegen nadenken. Dat kan in je eentje, op de wc bijvoorbeeld of met een andere persoon, liefst met een alcoholhoudende versnapering. De onderwerpen op zich doen er niet toe. Dat kan bijvoorbeeld zijn waarom we altijd naar dezelfde kant van de maan kijken of waarom zoute drop alleen in Nederland gewaardeerd wordt. Het is volstrekt niet nodig om dan naar de maan te kijken of zoute drop te eten. Je kunt alleen met woorden een hoop oplossen. Het heeft iets moois, dat tweedenken en het kost, op de drank na, geen fluit.

Continue reading