Tukker & Everwijn InstituutCategorie: Missive
Missive is een tijdschrift voor Kunsten en Wetenschappen, uitgegeven door het Tukker & Everwijn Instituut. Het verschijnt vijf maal per jaar. In puntige artikelen wordt de visie van het Instituut op de wereld uiteengezet. De behandeling van de diverse onderwerpen is te gebruiken als gespreksstof op saaie verjaardagen. Ook als lesmateriaal zijn de artikelen uitmuntend geschikt. Helaas is enige kennis van de Nederlandse taal onontbeerlijk.
Een meer dan uitgebreid voorproefje van het blad krijgt u op deze website.
Heeft u belangstelling voor de Missive? Neemt u dan een abonnement en u ontvangt de Missive in uw brievenbus.
Ideeën
Ik hoorde laatst dat men van plan was om de grens van zwakbegaafdheid van 70 IQ-punten terug te brengen naar 60. Doordat er dan minder zwakbegaafden zouden zijn, zou dat een forse besparing opleveren in het onderwijs voor deze groep. In één klap is Nederland minder zwakbegaafd. Een diepe bewondering welt in mij op. Had ik zelf willen bedenken. Dat is net zo slim als bankbiljetten bijdrukken om ons allemaal rijk te maken.
Hippies
Ik heb wel eens gehoord dat het in de jaren vijftig een knusse boel was. En zelfs in het begin van de jaren zestig was Nederland nog goed op orde. Volgens mijn vader reden de treinen op tijd, de post werd twee keer per dag bezorgd en alle leveranciers kwamen aan huis. Ministers werden aangesproken met Excellentie en voetballers voetbalden voor hun lol en de eer. Kijk, dat waren nog eens tijden!
Koken op tv
Ik kijk nog niet zolang televisie. Pas twintig jaar. Ik kreeg last van een heup en kon amper de deur uit. Ik vroeg aan vrienden of die niet een oude tv over hadden. Die kreeg ik. Je gaat dan ook alles kijken. Het is een visueel avontuur als je beginnend kijker bent. Die lol gaat snel over, zeker als je naar de Nederlandse programma’s kijkt. Later bleek dat de BBC vaak leuker was. Die maakt programma’s over herdershonden (A Man and his Dog.) Of bijvoorbeeld Two Fat Ladies.
Scharretje
“Koken is mijn passie. Het is ook mijn beroep. Een mooi beroep, maar zwaar. Ik kook om mensen zichzelf te laten voelen. Ik wil het échte gevoel overbrengen, geen tweedehandsemotie. Eten is voelen. Eten is zijn. Eten is een zijnsgevoel. Neem bijvoorbeeld een scharretje – en dan zou je zeggen, zo’n simpel scharretje – dat scharretje behandel ik met eerbied. Daar zit een visje achter die geleefd heeft, daar onderin de Noordzee.
Natuurramp
As ik toch eens rijk was, heeft een beroemderig Neerlands zanger eens gezongen, maar toen ik dat zieteerde kreeg ik te horen dat as verbrande turf was. En dat willen we natuursgewijze niet! Want daar gaat het altegader niet over. Wij zijn nu in ons schone voor mij geleende stiefvaderland bezig met het natuurrampje van de IJslandse vulkaan.
Interview met mijzelf als ex-katholiek
In uw stukjes heeft u het regelmatig over religie, met name de rooms-katholieke. De laatste tijd komt dat geloof nogal negatief in het nieuws. Houdt u dat bezig? Ik moet er voornamelijk om lachen. Het is nogal een pompeuze godsdienst en niets is zo leuk als een hoogwaardigheidsbekleder die op zijn bek gaat. Die Benedictus - wij noemen hem nog steeds Ratti, zijn oude bijnaam – moet zich nu in allerlei bochten wringen om zijn blazoen schoon te houden. Katholieken hebben een lenige geest en dat hebben ze nu ten zeerste nodig.
Hobby
Vroeger hadden mensen een hobby. In het Nederlands noemden wij dat een liefhebberij. Dat was een bezigheid waar men geen geld mee verdiende, want dat deed men in zijn vrije tijd. Dat was tijd die overbleef naast de baan, het slapen, het huishouden en het verenigingsleven.