Tukker & Everwijn InstituutOp dit moment schijnt de Japanse opruimgoeroe Marie Kondo veel succes te hebben met haar boek ‘Does it spark joy?’ In de Nederlandse vertaling heet het ‘Opgeruimd’. Ik heb dat boek natuurlijk niet gelezen, maar ik heb gehoord dat ze je opdraagt bij elk voorwerp dat je in huis hebt...
Categorie: Missive
Missive is een tijdschrift voor Kunsten en Wetenschappen, uitgegeven door het Tukker & Everwijn Instituut. Het verschijnt vijf maal per jaar. In puntige artikelen wordt de visie van het Instituut op de wereld uiteengezet. De behandeling van de diverse onderwerpen is te gebruiken als gespreksstof op saaie verjaardagen. Ook als lesmateriaal zijn de artikelen uitmuntend geschikt. Helaas is enige kennis van de Nederlandse taal onontbeerlijk.
Een meer dan uitgebreid voorproefje van het blad krijgt u op deze website.
Heeft u belangstelling voor de Missive? Neemt u dan een abonnement en u ontvangt de Missive in uw brievenbus.
Notities over emoties
Ik denk dat het begonnen is in de jaren zeventig. Voor het eerst werd er op de televisie aan iemand gevraagd: ‘Wat ging er door je heen?’ Ik geloof dat het ging om een voetballer die een beslissend doelpunt had gemaakt. Hij antwoordde zoiets als dat hij de bal zag en het doel en toen dacht: ik schiet hem erin. Toen was dat een originele manier om iemand te interviewen, vragen naar iemands emoties. Helaas is het nu cliché geworden. Als ik DWDD+emoties intik krijg ik 187 duizend resultaten. Zelfs als het gaat om wetenschap, zal Matthijs nog vragen: ‘Wat voelde je?’ En iedereen probeert daar gehoorzaam antwoord op te geven, zelfs Robbert Dijkgraaf. Alleen bij Maarten van Rossem lukt het niet.
De Rotspoeha
Beste kinds, De rotspoeha (Jactator saxeus) heeft altijd een rotsvaste mening en die steekt hij niet onder stoelen en banken. Hij ventileert er altijd lustig op los, niet geremd door saaie feiten. Hij treedt vaak op in discussieprogramma's, omdat hij zo'n aanstekelijke lach heeft en altijd een amicale kwinkslag in...
Muzikale fragmenten
Lang geleden was ik op het Afrikafestival in Delft. Ik was toen geheel in de Afrikaanse muziek. Behalve op mijn drumkit speelde ik ook dundun, balafon en kalimba. Ik bedoel maar. Muzikaal was ik een witte neger. Op dat festival droeg ik een poncho met Afrikaanse motieven. Die stoffen worden...
Taalbazen
Een zeer goede vriend van mij - ik ken hem al haast zestig jaar - is net zoals ik een taalfreak. Dat is iemand die geen vaderland heeft, maar een moedertaal. Zonder die taal heeft hij geen reden van bestaan. Hij voelt zichzelf bewaker van die taal en accepteert niet de fouten die anderen maken. Als hij zelf onverhoopt een fout maakt, schaamt hij zich dood. Mijn vriend, laten we hem Bob noemen, en ik zijn allebei schrijvers. We lezen elkaars stukjes altijd met genoegen. Maar laatst betrapte Bob mij op een fout. Ik schreef: ‘ik werd voorgelezen.’ Volgens hem moest het zijn: ‘mij werd voorgelezen.’ Daar had hij helemaal gelijk in, maar ik deed het expres.
De Drumbo
Beste kinds, De Drumbo (Loxodonta tympanosa) wilde eigenlijk graag trompet spelen, maar zijn vader vond dat ordinair. Om zijn vader te pesten speelt hij nu met carnaval de grote trom in het dweilorkest van Wallepoepersland (Heusden).
Schrijverke
Beste kinds, Het schrijverke (Scriptoculus minor) is niet altijd een krinklend winklend waterding met een zwart kabotseken aan. Soms is het een arts in ruste of een vijftienjarig meisje met minnepijn.
Het Ellesdeetje
Beste Kinds, Het Ellesdeetje (Acidulus relaxatus) ziet overal het mooie van in. Zijn geest is zo verruimd, dat hij hem zelf niet meer kan omvatten. Daardoor is hij een beetje de weg kwijt.