Onstoffelijk

Zo rond mijn veertiende logeerde ik wel eens bij tante Frans. Tante Frans woonde in Vlaardingen met oom Joop en een heel stel neefjes en nichtjes. Zij was mijn peettante. Hierbij moet u niet direct aan maffia-praktijken denken. De peetoom en -tante werden geacht een bijzondere aandacht te besteden aan de katholieke opvoeding van het petekind.

Continue reading

Filed under: De Mens, Missive

Drummin’ Man

Er waren vier vrienden en ze wilden een band beginnen. Een jongen had al een jaar gitaarles, de tweede drie maanden, de derde een maand en de vierde helemaal niets. De eerste werd sologitarist, de tweede slaggitarist, de derde basgitarist en de vierde ging drummen. Op foto’s van popgroepjes uit de jaren zestig kon je de drummer er altijd direct uithalen, want die zag er het domste uit. Het schijnt dat C. Watts wel eens een boek gelezen heeft, maar van R. Starr is daarvan niets bekend.

Continue reading

Filed under: De Mens, Missive

Kinderen

Ik heb het nooit zo leuk gevonden om kind te zijn. Het kindschap heeft een aantal duidelijke nadelen: anderen zijn jou de baas, je hersens zijn beperkt en je leeftijdgenoten deugen niet. Als het kindschap zo leuk was, zouden kinderen niet zo vaak huilen. Je moet allerlei dingen doen en leren, waar je het nut niet van inziet. Alle volwassenen die je tegenkomt, zijn beter dan jij in vrijwel alles. Het kindschap is een frustrerend tijdperk.

Continue reading

Filed under: De Mens, Missive

Praten

Het is zeer toevallig als je een mens tegenkomt, waar je mee kunt praten. Dat toeval vind ik een naar ding, want daar kan je niks aan doen. Het begint al met je ouders. Nou zijn die van mij heel behoorlijk leuk tot zeer leuk en voor hen is het toeval dat ik dat ook ben. Ik ken heel leuke ouders met zeer nare kinderen en andersom.

Continue reading

Filed under: Doortje de Vries, Missive

Proza over poëzie

Het/luchtalarm/gaat.//Ik/kijk/naar de lucht.// Ik/ weet/ wat ik/moet doen.//Ik/moet/vluchten.// Maar/ waarheen/ moet ik/vluchten? U heeft het misschien niet gelijk door, maar dit is een gedicht. Bij elk schuin streepje begint een nieuwe regel en elk dubbel streepje is een witregel. Dan hebben we ineens zeventien regels. Dat schiet op. Een nogal flauwe uitspraak in proza krijgt het kunstzinnige van de poëzie. De dichter Jan Arends grossierde in dunne gedichten en hij heeft betere gemaakt dan bovenstaande, maar meestal is het toch in stukken gehakt proza, zoals mijn vriend J. het noemde.

Continue reading

Filed under: Missive, Taal- en Letterkunde

Rituelen

Op gegeven moment ging mijn moeder dood. Dat is een paar jaar geleden en ik weet tot mijn schande niet wanneer dat precies is geweest. En nu ik zie dat ik ‘tot mijn schande’ schrijf, weet ik gelijk dat dit onzin is. Het feit dat je geen innerlijke agenda hebt met de data van geluk en verdriet, betekent niet dat je geen betrokkenheid aangerekend kan worden.

Continue reading

Filed under: De Mens, Missive

De Heilige Schrift

Omdat de christenen weer aan de macht zijn, is het een goede zaak om ons eens te verdiepen in de Bijbel oftewel de Heilige Schrift, de eeuwenoude bron van goed en kwaad. Het is een raar boek: stilistisch onevenwichtig, veel te dik en voornamelijk erg saai. Als het nu geschreven zou worden, zou geen uitgeverij er zich aan wagen of er op zijn minst een editor op zetten, die dan tachtig procent zou schrappen. Het is een allegaartje van wetten, vermaningen, geschiedenis, uitspraken van en lofzangen op een opperwezen, die nogal erg met zichzelf is ingenomen.

Continue reading

Filed under: Missive, Taal- en Letterkunde