De oude acteur

(voor Herman B.)

hij woonde eenzaam in zijn brein
verboden toegang stond er op
maar een verhaal was in zijn kop
van tulpengeur en zonneschijn

soms kon hij naar buiten treden
dan was misschien het slot kapot
vertelde vrolijk van zijn lot
en van de dingen in het verleden

want de wereld is theater zei hij dan
je moet het juiste sprookje spreken
en een idee van levensteken
zo wordt alles tot roman

dan boog hij en haast even vlot
deed hij weer de deur op slot

Filed under: Eloy BGM Everwijn, Fictie, GedichtenTagged with:

No comment yet, add your voice below!


Add a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Comment *
Name *
Email *
Website

Let wel!

Natuurlijk kunt u op dit artikel reageren. Helaas kijken wij eerst of uw reactie voldoet aan onze eigenzinnige maatstaven voor stijl en inhoud. Wij schuwen de kritiek niet, mits goed geformuleerd en onderbouwd. Ook sluiten wij een weerwoord niet uit.

Alvast bedankt.