Alexander Chipotle en het leed

Alexander Chipotle had vroeger leed gehad. Goed, het was lang geleden, maar hij had niet zo goed opgelet op het gymnasium en daarom deed hij er drie  jaar langer over dan officieel de bedoeling was. Dat gaf hem de ruimte om zijn ontluikende ego behoorlijk ten toon te stellen. Hij dacht dat hij de baas van de school was. De rector had daar geheel andere ideeën over en daarom waren ze geen vrienden. Alexander haalde uiteindelijk zijn diploma en ging naar Rijnderkerk, de stad waar zijn zeer oude vriend Johan al ingeschreven stond bij een studie die ingewilkkelder was dan ze alletwee konden vermoeden Voor het gemak slaan we nu een jaartje over.

Het verhaal van het leed:

Alexander werd lid van een niet aan een officiele studentenvereniging gebonden dispuut. Nederlandse literatuur, want hij dacht dat hij daar goed in was. Hij wilde schrijver worden en hij had met Johan de schoolkrant volgeschreven. Een juiste keuze dat dispuut, behalve dat hij zeer verliefd werd op de gastvrouw van het dispuut, Mariette. Helaas was dat ook de vriendin van zijn nieuwbakken vriend in die stad, Walter. We moeten helaas even uitweiden over Walter, anders wordt het onduidelijk. Walter was van een goede famille, tenminste dat vond zijn moeder. Een bankdirecteur is beter dan een boekhouder, vond zij. Maar Alexander is een betere naam dan Walter in die kringen. En hij studeerde veeartsenij. Waarschijnlijk was het diergeneeskunde.

Alexander had eerst niet door dat hij verliefd was op Mariette, want hij had zijn geilheid in eerste instantie uitgeprobeerd op Mieke, ook iemand van het dispuut, een onschuldig maagdelijk meisje uit het verre nabije Duitsland. Gurnau of iets dergelijks. Ze had stevige bolle borsten en sprak aanvaardbaar Nederlands. Maar te willig. Alexander wilde een vriendin die een beetje tegenstribbelde. Iemand die hem niet leuk vond omdat hij er progressief uitzag met al dat lange haar, maar vanwege zijn niet te versmaden innerlijk.

Mariette gaf hem dat gevoel wel. Alexander weet het nu niet zeker meer, maar hij had nog nooit zoveel van iemand gehouden. Ze was links, ze hield erg van neuken, ze was zo gek als een draaideur en ze was Joods. Als je moeder dat is, dan ben je het ook. Joods dus. Haar vader was dominee. Daar krijg je rare kinderen van. Alexander was verliefd. Hij heeft altijd van rare mensen gehouden. Nu begrijpt hij niets meer van, want zijn hormonen hebben nu een lager niveau, maar toen was het zoals het was.

Hij ging zelfs met Mariette en Walter naar haar ouders. De reden waarom ontgaat hem nu. Waarschijnlijk wilde Mariette iets dramatisch. De dominee had een een prachtig huis aan de oevers van de Spaarle. De dominee had op het eind van de avond zijn vrouw naar bed gestuurd en Mariette, Walter en Alexander waren met de dominee opgescheept. De dominee vond Alexander niet interessant en hij vroeg aan Walter of zijn ideeën met zijn dochter serieus waren. Dat was dus niet zo, want Walter had al heel lang verteld dat hij wilde emigreren naar de Galediven of zoiets, want dat leek hem wel wat en hij wist heel goed dat Alexander verdomd veel van Mariette hield. Alexander wilde heel graag dat de dominee die vragen aan hem had gesteld en had graag de man willen vertellen dat hij de rest van zijn leven voor Mariette wilde zorgen, maar omdat hem de vraag niet werd gesteld, frommelde hij briefjes in de handen van Mariette die er op neerkwamen dat hij dat inderdaad wel wilde doen. Alexander was toen een romanticus. Mariette kon moeilijk kiezen tussen de twee jongens, maar op het eind van de avond, toen de dominee al naar bed was, zei Alexander dat hij voor de rest van zijn leven aan haar gekleefd zou zijn. Als ze dat zou willen. (Alexander greep op gegeven moment in en zei tegen de dominee dat het misschien verstandig was dat de jongeren zich even met elkaar moesten bemoeien. De man had echt zijn best gedaan om Wouter tot een huwelijk te verleiden.) Diezelfde nacht zei Mariette tegen Alexander dat ze voor hem koos. Walter had daar geen problemen mee, want hij ging toch naar de Galediven of zoiets.

Na een maand, Alexander heeft maar een maand gehad, een prachtige extatische maand, bleek dat Mariette zwanger was en een kleine rekensom leerde dat het kind van Walter was. Alexander had daar geen moeite mee want liefde overwint alles en hij dacht dat hij een geweldige vader zou zijn omdat liefde alles overwint. Nu was Mariette zo gek als doos lucifers en zij dacht dat een kind een biologische vader moest hebben en die vader moest dat kind ook erkennen. Walter wilde dat absoluut niet en die stomme Alexander heeft in een aantal gesprekken met hem ervoor gezorgd dat Mariette en Walter gingen trouwen. Alexander is een opofferaar, een ridder, een sukkel. Alexander was getuige bij dat zogenaamde huwelijk en niemand wist van zijn allesoverstelpende liefde. De volgende dag lag Alexander bij zijn liefje en Walter lag bij het zijne, een oude schoolvriendin.

Helaas gaat het verhaal verder. Alexander, soms een heel geduldig man, wachtte een paar jaar. Als iemand zegt dat hij naar de Galediven gaat of zoiets, dan neemt Alexander aan dat iemand dat ook echt meent. Hij hoefde dus alleen maar te wachten en dan was Mariette van hem. Hij had geheel niet door dat Mariette hem steeds minder wilde. Ineens was zijn Flotrijkse accent irritant en ze wilde absoluut niet daar haar inmiddels geboren dochter dit accent zou krijgen.

Nu is het wel interessant te vertellen dat Alexander toen een veelbelovende schrijver was. Tenminste, dat dacht Mariette. Alexander dacht er vaak over na, een schrijver te zijn. Hij ging daartoe naar een koffieshop die alleen maar koffie verkocht en hij dacht als je in zo’n gelegenheid schreef je automatisch litarair was. Mariette deed hem toen het voorstel dat als zij voor het kind en het geld zou zorgen, zijn enige taak zou zijn om een briljant boek te schrijven en haar beloning zou zijn om met hem op het Boekenfestival te worden uitgenodigd en dan met hem aan zijn arm dat Walhalla te kunnen betreden.

Alexander neemt het haar nog steeds niet kwalijk. Ze waren jong . En dan is een zekere debiliteit onvermijdelijk.

Alexander werd uitgenodigd op de verjaardag van Walter. Mariette en hij woonden in een redelijk luxueus kraakpand. Toen zijn promillage voldoende was, vroeg Alexander wanneer Walter nu eindelijk eens vertrok naar de Galediven of zoiets. Walter gaf geen antwoord, maar Mariette hoorde het en werd overdreven boos op Alexander. Het was een foute vraag. Mariette hield inmiddels meer van Walter dan van Alexander. Ze liepen naar buiten in het ook een beetje gekraakte bos en ze wilden samen zelfmoord plegen, want ze hielden nog steeds van elkaar.

Het is vervelend voor een mens om zo een grote liefde te hebben en daarom besloot Alexander Chipotle dat nooit meer te doen. Maar helaas is hij een sukkel.

Hij is vaker in de liefde getrapt. Met die Portugese vrouw bijvoorbeeld.