De foto

Er staat een man te wachten bij de artiesteningang van een groot theater. Hij ziet er onverzorgd uit. Hij is begin dertig, maar lijkt ouder. Zijn blonde krullen vertonen hiaten. Gisteren heeft hij zijn moeder bezocht. Hij had een fles jenever meegenomen en eindelijk heeft ze hem verteld wie zijn echte vader is. Sindsdien heeft hij niet geslapen, maar verder geen druppel meer gedronken. Eindelijk komt de kunstenaar naar buiten. Hij heeft een jonge vrouw bij zich. De man vraagt op norse toon om een handtekening. De kunstenaar haalt uit zijn tas een foto van zichzelf tevoorschijn. Hij vraagt met warme stem voor wie het is. De man zegt dat dat er niet toe doet. ‘Voor een onbekende,’ schrijft de kunstenaar op de foto en zet zijn handtekening. Hij wenst de man een prettige avond en loopt weg. De man staat even stil en loopt dan de kunstenaar achterna. Hij tikt hem op de schouder en als de kunstenaar zich omdraait, spuugt de man hem in het gezicht. Zonder iets te zeggen loopt hij door. De jonge vrouw veegt het speeksel af. Het verbijsterde gezicht van de kunstenaar verheldert ineens. ‘Hier zou best eens een ontroerend lied in kunnen zitten,’ zegt hij.