De roem

De kunstenaar was al jaren bezig om erkenning te vinden. Zijn werk werd door velen aangenaam gevonden en hij verkocht zodanig, dat hij van de kunst kon leven, maar toch begreep niemand hem. Bij elke nieuwe tentoonstelling sloegen zijn vrienden en zelfs mensen die hij niet kende hem op de schouder en zeiden: “Mooi werk!” Maar niemand zei ooit tegen hem: “Ik begrijp wat je bedoelt.” Toch werd zijn werk steeds beter, maar hij dacht dat niemand het zag. Ten einde raad ging hij een cursus doen: “Kunst als product.” Hij leerde er veel. Over het belang van de media en hoe daar mee om te gaan, over het penetreren van de markt en over het maken van brochures. Voor zijn eerstvolgende tentoonstelling maakte hij een brochure in zevenkleurendruk en een door een beroepsschrijver gemaakt persbericht. De opening was stervensdruk. Een bekende kunstjournalist wilde hem interviewen. Het werd een geweldig artikel in een vooraanstaande krant. Er werd precies in uitgelegd wat hij deed, hoe hij het deed en waarom hij het deed. Hij kreeg echte erkenning. Hij werd nu begrepen. Hij kon eindelijk op zijn roem teren. Het was alleen jammer dat hij het ook deed, de rest van zijn leven.