Indonesische aardbeien

Een recept precies volgen kan tot geweldige resultaten leiden, mits het recept goed is, duidelijk is uitgelegd en de kok niet al te debiel is. Mooier is natuurlijk als men zich laat inspireren door een recept en daar zijn eigen draai aan geeft. Nog mooier is recepten uitvinden. Ook leuk is een gerecht proberen na te maken, dat men in een restaurant gegeten heeft. Dit kan soms tot bizarre resultaten leiden.
Vroeger had V&D een soort Indonesisch cafetaria, Menuet geheten. Regelmatig at ik daar een paar loempiaatjes. Aardige hapjes, maar de grote attractie was de bijgeleverde saus. Het personeel wilde of kon niet zeggen wat de ingrediënten waren. Na enig smaakdenken wist ik het: er zaten aardbeien in en in ieder geval tomaat. Thuis prakte ik gelijke hoeveelheden aardbeienjam en tomatenketchup door elkaar en voegde daar wat sambal bij. Wat citroensap om het ergste zoet te verfrissen. Het resultaat leek verrassend veel op het Menuetsausje. Eigenlijk was het nog lekkerder. Ook goed te gebruiken als dipsaus bij (taco)chips. Achteraf hoorde ik dat die aardbeien volledig aan mijn fantasie waren ontsproten, maar dat mag de pret niet deuken. Ook verkeerde theorieën kunnen tot goede resultaten leiden.

Een andere saus die snelle exotische resultaten biedt. Doe passata (dunne tomatenpuree) of de fijngemalen inhoud van een blik tomaten in een pan. Verwarmen met een scheut gembersiroop, wat citroensap en wat lichte sojasaus. Sambal naar smaak. Uitstekend geschikt voor het opamuseren van gehaktballetjes of groenten.

Ik wil hier een pleidooi houden voor de lichte sojasaus. Deze moet dus niet verward worden met de zo bekende ketjap manis. De lichte sojasaus kleurt het gerecht niet zo donker en het is zeer geschikt om te gebruiken in plaats van zout. Er zitten zogeheten natuurlijke glutamaten in, dus het werkt ook als smaakversterker. Het geeft meer ‘diepte’ aan een gerecht.