We zijn tolerante mensen en we gunnen ieder zijn pleziertje. En het drijft wel over, denken we dan. De meeste nare dingen gaan gewoon over: het roken van bananenschillen, van Agt, lauwe schoolmelk, wij hebben er in ieder geval geen last meer van. Helaas blijken sommige dingen niet uit zichzelf te verdwijnen en in het speciaal doelen we hier op het zogenaamde rappen. Te besodemieterd om een melodie te verzinnen, dreunen deze zogenaamde hiphoppers een soort van knittelverzen op, daarbij uitermate boos in de camera kijkend en zichzelf en ingehuurde dames in de edele delen grijpend. De muziek van het getto, wordt vergoelijkend gezegd, daarbij vergetend dat deze knulletjes zo snel mogelijk het getto verlaten om dan in dure pooierspakken dure pooiershuizen te gaan bewonen. De muziek is slecht, de teksten zijn slecht en de vertolkers zijn ook slecht. Ook onze tolerantie kent zijn grenzen. Een enkele rap zoals die van de Last Poets, willen we door de vingers zien en ook Noodweer heeft zich er wel eens smaakvol aan bezondigd en daar doen we niet moeilijk over. Heren hiphoppers, kunt u geen blues gaan zingen? Daar kun je ook in rijmen, het schema is simpel en het heeft ook met het getto te maken. Alstublieft? Mede namens velen met ons.
Hippe Hop
Filed under: De Mens, MissiveTagged with: kunst, muziek
No comment yet, add your voice below!