Segregatie

Het is algemeen bekend dat er veel narigheid is de wereld is. Aan veel narigheid kunnen we niks doen: vulkaanuitbarstingen, overstromingen en andere natuurgewelddadigheden. De rest van de narigheden heeft de mensheid aan zichzelf te wijten.

De mensheid bestaat uit twee seksen. De mannelijke sekse is buitenproportioneel meer verantwoordelijk voor narigheid dan de vrouwelijke. Onder vrouwen is dit feit al een paar millennia bekend. Mannen hebben last van dadendrang. Ze vervelen zich snel. Daarom hebben mannen bijvoorbeeld de jacht uitgevonden, een handige manier om snel aan een hoop eiwitten te komen,maar echt nodig is de jacht niet, ook al beweert het Huis Oranje het tegendeel. Toch was de jacht vroeger een nuttig iets: mannen hadden wat te doen en ze liepen de vrouwen dus niet voor de voeten. Het is zelfs goed mogelijk dat een verstandige vrouw de jacht heeft uitgevonden. “Akim, ga jij die mammoet eens even van kant maken, dan loop je de buurvrouw tenminste niet lastig te vallen. En neem de buurman mee, dan valt hij mij niet lastig.” De vrouw van Akim had even rust, maar na de jacht ging Akim de buurvrouw weer lastig vallen, vechten met de buurman, dobbelen en bier drinken.

Mannen die nog geen mannen zijn, jongens dus, mochten niet mee op de jacht en waren dus altijd vervelend. Dat is nog steeds zo. Jongens vervelen zich snel te pletter en gaan dan anderen pesten. Voor dit probleem zijn er twee oplossingen: je isoleert ze van de maatschappij of je geeft ze iets te doen. Alletwee is ook mogelijk. Een tijdje geleden had iemand een goede oplossing bedacht: de jongensschool. Een gedeelte van de dag zijn ze geïsoleerd van de rest van de samenleving en het komt voor dat sommige jongens nog iets leren ook. Een briljant idee. Er kwamen zelfs meisjesscholen, want meisjes bleken nog beter te kunnen leren dan jongens. Het ging een tijdlang goed totdat men in de jaren zestig ineens het idee kreeg dat het goed voor de ontwikkeling van jongeren was als ze gezamenlijk les kregen. Deze misvatting heeft veel ellende aangericht. Een groeiend aantal jongens was op de jongensschool geleerd, dat als je studeert of zelfs nadenkt, je je niet hoeft vervelen. Maar nu werden ze ineens afgeleid door al die meisjes en ze kenden maar twee benaderingswijzen voor deze wezens: pesten of seksueel benaderen. Al vroeg werd deze aanstaande vrouwen nu geleerd het mannelijk geslacht met wantrouwen tegemoet te treden. Terugpesten was geen probleem. Maar die seks was andere koek. Er moesten nieuwe strategieën bedacht worden. Het hebben van een vriendje werd een statussymbool, maar als een meisje teveel vriendjes had, was ze een slet. Zonder vriendje was je een trut. In plaats van huiswerk te maken of hun taalvaardigheid te vergroten met scrabble, gingen de arme schapen zich met hun vrouwzijn bezighouden, met alle problemen van dien. Hun eerst zo mooie rapportcijfers kelderden en liefdesverdriet nam de plaats in van intellectuele ontwikkeling. Voor alle duidelijkheid: we hebben het hier niet over adolescenten, maar over twaalfjarigen en zelfs jonger dan dat.

We willen hier pleiten voor een hernieuwde segregatie binnen het onderwijs. Niet op basis van de levensopvatting van de ouders, maar puur op basis van geslacht. Jongens bij jongens en meisjes bij meisjes. Voor de docenten moet hetzelfde gelden, want anders gaan de leerlingen dáár weer verliefd op worden. Het zal jaren duren voor de herinnering aan de huidige testosteronwerkplaats verdwenen is, maar dan zullen we weer trots kunnen zijn op onze jeugd. Kennis wordt weer belangrijker dan seks. Sweet sixteen and never been kissed. De vroeg bewuste homo of lesbo zal tegen dit nieuwe systeem geen bezwaar hebben. Alleen voor gemengde gezinnen moet nog een oplossing bedacht worden.