Verrijk uzelf!

Gaat u wel ereis naar een museum? En waarom doet u dat? Wilt u uw geest verrijken met kunstvoorwerpen die u thuis nooit zal krijgen? Wilt u de dienstdoende conservator belonen met wat aandacht die hij thuis niet krijgt? Wilt u de mensen die u meeneemt epateren met uw goede smaak? Wilt u graag in gezelschap zijn van mensen met een smaak die correspondeert met de uwe?

Heeft u sowieso last van smaak? Musea zijn prachtige instellingen. Je weet niet wat je overkomt als je zo’n paleis van smaakbepaling betreedt. Ze hebben een imposante hal. Op een bord zijn onbarmhartig de toegangsprijzen tentoongesteld. Maar gelukkig heeft u een museumjaarkaart. Een klein stukje plastic, maar groot in zijn bereik. Soms moet u bijbetalen. U haat dat. Vandaag hoeft u dat gelukkig niet. U bent binnen. Heeft u uw regenschermen en benatte jassen al bij de gratis garderobe afgegeven? Doe dat even. Het voelt zo veel lichter. U heeft een opgeruimd gemoed. Open bent u. Verwachtend. Nieuwsgierig. En het eerste voorwerp dient zich al aan. Prachtig is het en het smaakt naar meer! Er hangt ook een bord met een informatieve tekst, maar die slaat u over. In de catalogus staat alles en die leest u thuis wel. En inderdaad, het tweede voorwerp is ook al zo mooi en interessant. Gaat u vooral door, ik ben zo weer bij u, na een paar zalen zien we elkaar weer. Vond u het ook zo geweldig? Uw ademhaling stokte soms en dat is uiteraard een teken van genot. Maar moeilijk was het ook. U begreep niet alles. En nadat u uiteindelijk de informatieve borden begon te lezen, kreeg u toch niet alles op zijn esthetische plaats. Mooie spullen, zeker wel, maar waarom was u hier uiteindelijk? Kopen was uit den boze. U heeft er het geld niet voor. Laten we maar naar de museumhoreca gaan. Drink een biertje van mij of iets sterkers als ze dat hebben. Hier mag zelfs gerookt worden. U bent ermee gestopt, maar u kunt even bietsen van mij. Even zondigen mag, ik heb alle begrip. U heeft gelijk. Een museum bezoeken is gekkenwerk. Fysiek is het nog wel te doen, maar psychisch is het onbegonnen werk. Het is allemaal teveel. U kunt al die schoonheid, al die ideeën, al dat interessante niet aan. U bent uitgeput en overtuigd van uw onvolmaaktheid. U bent eenvoudigweg te klein voor al die artistieke overdaad. En uw hebzucht werd alleen aangewakkerd, maar niet gestild. Volgende keer toch maar weer IKEA?