Feertig

Hans Goedkoop vind ik een sympathieke presentator. Hij blikt bij Andere Tijden altijd betrouwbaar in de camera en probeert zijn zinnen zo goed mogelijk te articuleren. Alleen gaat het bij zijn uitspraak soms mis. Hij zegt zestig in plaats van sestig. Hetzelfde doet hij bij veertig, vijftig en zeventig. Allemaal zachte klanken. Dat is dus fout. We zeggen wel veertien, vijftien, zestien en zeventien. Allemaal zacht. Dat is dus goed. Maar het is feertig, fijftig, sestig en seventig. Met name Amsterdammers willen die vier tientallen verzachten en dat komt natuurlijk omdat de platte Amsterdammer alles verscherpt. Se sien de son in de see sakken. Fijftien fogels fliegen naar Flieland. De zichzelf ontwikkeld achtende Amsterdammer wil zich niet met het plebs encanailleren, past hypercorrectie toe en dan gaat het dus mis.

Het zit zo: vroeger stond er bij de tientallen het prefix ant- voor. Dat was een aanduiding voor tiental. In de Statenvertaling staat nog tseventigh en tnegentigh. An was toen al weggevallen. Die t hebben we nog steeds bij tachtig. Een t maakt de volgende medeklinker scherp. Het is ontsaglijk bijvoorbeeld. Het gekke is dat het eenenveertig is, maar nog steeds eenensestig.

Voor de rest is Hans Goedkoop een sympathiek presentator.