Zoals wij onze Zwarte Piet hebben, heeft Spanje zijn paella. We hebben het hier over traditie. Traditie is een gewoonte waar niemand zich meer kan van herinneren wanneer hij is uitgevonden. Ik heb altijd een zwak gehad voor Jamie Oliver. Niet omdat hij nu zo’n goede kok is, maar omdat...
Nu u misschien binnenkort wordt uitgenodigd op een feestje bij de nieuwe vorst, is het handig om te weten wat de etiquette aan het hof is. Als u binnenkomt, geeft u uw jas af bij de garderobe. Die is gratis en u krijgt geen nummertje. Als u slecht ter been bent, is het toegestaan uw stok of rollator mee te nemen naar de ontvangstruimte, maar niet uw paraplu. Dames mogen hun hoed ophouden, maar liever niet, zeker niet als hij druipt van de regen. Joodse mannen mogen ook hun hoed ophouden, evenals Sikhs hun tulband of anderszins als uw geloof het voorschrijft. Als uw geloof niets voorschrijft dan dient u als man blootshoofds te zijn.
Je krijgt soms bij supermarktslaatjes een bijpassend bestekje. Het bijzondere ervan is dat er een schepje aan beide zijden van de steel zit. Dan krijg ik visioenen van een slaatjesfabrikant die een ergonoom heeft ingehuurd. Die heeft al snel door dat het kiezen tussen een steel en een schep van een lepeltje tijd kost, zeker als je employé’s slecht betaald en niet al te intelligent zijn. Dus maken wij een symmetrisch schepje. Dat scheelt fracties van secondes. En al die fracties bij elkaar, dat bespaart heel veel geld.
Vroeger waren, zoals bekend, de zomers altijd mooi. En de schoolvakantie duurde ongeveer even lang als de zomer, dus eindeloos. We gingen twee weken officieel met vakantie, met het gehele gezin. Altijd naar een badplaats, want voor mijn moeder bestond het hoogste geluk uit bakken in de zon, even zwemmen, dan weer in de zon, zwemmen, zon et cetera. Simpel amusement.
Ik was vroeger niet geheel onsportief. Omdat mijn ouders de rooms-katholieke lagere school in Crooswijk te weinig prikkelend vonden voor mijn overnieuwsgierige brein, werd ik op de Sint-Bavoschool gedaan in Kralingen, geleid door de Broeders van Dongen. Die school was geliefd bij de wat serieuzere katholieke ouders. De routeplanner geeft...
In het regeerakkoord van 2007 schrijven de regeringspartijen: “Wij willen werken aan een samenleving waarin mensen zich duurzaam met elkaar verbonden weten. Het is onze ambitie mensen het daarvoor benodigde vertrouwen in elkaar en in de toekomst te geven.” Dat zijn mooie woorden, maar ik begrijp er niet veel van.
Op het gymnasium kende ik een verlegen jongen, Jos Kuyper geheten, die vogelaar was. In mijn pre-hormonale fase vogelde ik ook, maar Jos was vele graden fanatieker. Hij was lid van een katholieke bond voor natuurstudie en vrijwel elk weekeinde was er wel een excursie. Dan kwam hij maandag op school en zei tegen mij met glanzende ogen dat hij een scharrelaar had gezien.
Tukker & Everwijn Instituut