Zo rond mijn veertiende logeerde ik wel eens bij tante Frans. Tante Frans woonde in Vlaardingen met oom Joop en een heel stel neefjes en nichtjes. Zij was mijn peettante. Hierbij moet u niet direct aan maffia-praktijken denken. De peetoom en -tante werden geacht een bijzondere aandacht te besteden aan de katholieke opvoeding van het petekind.
Zoals bekend hoort Nederland bij de landen met het meeste buitenland. Zo hebben wij bijvoorbeeld België. Voor de overzichtelijkheid hebben ze dat gesplitst in Vlaanderen en Wallonië. Ze hebben ook nog de Oostkantons, maar daar is bij mijn weten nog nooit iemand geweest en waar Duits een beschermde taal is. Dan heb je ook nog Brussel, dat tweetalig is, maar in de praktijk Frans. Daar heb ik geen last van, want ik had Frans in mijn pretpakket.
Opgenomen worden in een ziekenhuis is verhuizen naar een ander land. Alles is anders dan thuis. Het eerste dat opvalt, is dat er klederdracht gedragen wordt. Over het algemeen wit. Dat wordt gedragen door het zogenaamde medisch personeel. Is de dracht geheel wit, dan zien wij een verpleegkundige.
Op gegeven moment ging mijn moeder dood. Dat is een paar jaar geleden en ik weet tot mijn schande niet wanneer dat precies is geweest. En nu ik zie dat ik ‘tot mijn schande’ schrijf, weet ik gelijk dat dit onzin is. Het feit dat je geen innerlijke agenda hebt met de data van geluk en verdriet, betekent niet dat je geen betrokkenheid aangerekend kan worden.
De uitvinder van de spiegel was een man uit Mohenjo Daro afkomstig uit de toenmalige middenklasse, een kopersmid. De oudste spiegel was namelijk een scheerspiegel. Echt rijke mensen hadden geen spiegel nodig, want ze hadden iemand in dienst om hen te scheren. Pas toen de spiegels verfraaid werden met bewerkte lijsten, waren ze ook aantrekkelijk voor de rijken. Toen een Chinese monnik voor het eerst in de spiegel keek, schrok hij zo van zijn eigen uiterlijk dat hij spiegels propageerde als geestverdrijvers.
Akim was in zijn eentje op konijnenjacht. Ineens kwam hij oog in oog te staan met een bronstige mammoet. Hij had nog nooit eerder een mammoet gezien. Hij rende weg en liet zijn speer vallen. De mammoet achtervolgde hem, maar gleed uit over zijn eigen uitwerpselen en kwam met zijn hart in de speer terecht. Hartstikke dood.
In de Volkskrant van 12 april 2007 stond een open brief aan de Minister-President (met hoofdletters, terwijl die nergens voor nodig zijn) van Erica Terpstra als voorzitter van het NOC*NSF. Ook die aanstellerige asterisk is nergens voor nodig, maar die zal wel door een duurbetaald pr-bureau bedacht zijn en die hebben ook recht op briljante vondsten. Open brieven zijn een eigenaardig fenomeen.
Tukker & Everwijn Instituut