Nou zag ik laatst een documentaire over bonobo’s. Dat zijn een soort chimpansees die in een grote groep bij elkaar leven en dus erg veel last hebben van stress. Echte chimpansees hebben daar ook last van en daarom maken ze constant ruzie. Zodoende hebben ze ook de politiek uitgevonden.
Soms hebben we onze jassen al bij de garderobe afgehaald, terwijl het applaus in de grote zaal nog doordendert. Dat is een raar ding, dat applaus. Als de situatie een op een is, dus 1 pianist op het podium en 1 mens in de zaal, dan is die laatste met een paar seconden al snel uitgeklapt, hoe mooi er ook gespeeld wordt.
Ik had al het vermoeden, maar beschaving komt inderdaad van schaven. Want voor een modern meisje dat met haar beide niet onaantrekkelijke al zegt ze het zelf benen in het volle eigentijdse leven staat, is het van belang dat ze wél weet waar het over gaat. Want die normen en waarden dat gaat met vormen en zwaarden, zegt mijn oma als ze een wijze duit in mijn zakje wil doen, maar als het rijmt hoeft het nog niet waar te zijn.
Normaliter kan ik mij weinig herinneren van een gesprek, behalve dat het aangenaam was, saai of inspirerend. Of dat het ging over zijn hekel aan sport of mijn hekel aan reizen. De diepere inhoud is mij meestal niet bijgebleven. Dat ligt niet aan de ander, dat ligt aan mij. Trivia, banaliteiten en voorwerpen, die blijven wel hangen. Ik ben goed in quizzen. Men zou mij oppervlakkig kunnen noemen en die mensen zal ik niet tegenspreken. Ik ken bijvoorbeeld een redelijk aantal dode mensen en die spelen niet zo’n grote rol in mijn huidige leven. Ik leef bij de dag en dat wil ik graag zo houden.
Wanneer ik in een goede bui ben, onder andere na een copieuze maaltijd, dan kan ik welereis welwillend denken over gelovigen. Dat ze er bijvoorbeeld ook niks aan kunnen doen dat ze geïndoctrineerd zijn door hun ouders en dat het best handig kan zijn om wat voorgebakken vastigheid in je leven te hebben, zeker als je het warme water niet hebt uitgevonden. Ik kan me ook voorstellen dat het prettig is om te denken dat je na je dood in een hemel komt, met name als je leven uit narigheid bestaat. Als niemand van je houdt, is het fijn om te weten dat je god tenminste van je houdt. Op dat soort momenten kan ik ontroerd raken door mijn eigen lankmoedigheid. En tevreden schenk ik mezelf nog een likeurtje in.
Toen ik begin jaren zeventig voor het eerst in Parijs kwam, bracht ik een bezoek aan de moskee aldaar. Er zullen er ongetwijfeld meer geweest zijn, maar in een toen populaire gids, "Neem nou Parijs", werd deze speciaal aanbevolen. Misschien kent u hem ook, die op de linker Seine-oever in de buurt van het Romeinse amfitheater.
Wij meiden hebben het veel zwaarder dan jongens omdat wij veel meer moeten praten dan jongens. Dat komt omdat wij naderhand onze kinderen moeten leren om te leren praten en lezen en dat hoeven jongens niet.
Tukker & Everwijn Instituut