Onlangs kreeg ik van iemand de voor oudere protestanten bekende Statenbijbel ten geschenke. Een druk uit 1923, maar pretenderend dezelfde te zijn als de oorspronkelijke uit 1637. Ik ging bladeren en ik kwam terecht in het boek Leviticus. Daarin vertelt Mozes wat de Heere tot hem sprak. En dat liegt er godverdomme niet om.
Gaat u wel ereis naar een museum? En waarom doet u dat? Wilt u uw geest verrijken met kunstvoorwerpen die u thuis nooit zal krijgen? Wilt u de dienstdoende conservator belonen met wat aandacht die hij thuis niet krijgt? Wilt u de mensen die u meeneemt epateren met uw goede smaak? Wilt u graag in gezelschap zijn van mensen met een smaak die correspondeert met de uwe?
In tegenstelling tot gezond verstand en fatsoen, waar ieder van denkt er genoeg van te hebben, schijnt er een duidelijke schaarste te zijn aan respect. Respect is duidelijk verwant aan liefde. Mensen zullen niet snel zeggen dat ze daar voldoende van krijgen. Er kan altijd meer bij. Als je respect krijgt, heb je het gekregen, maar je hebt het niet. Respect is een bouwstof. Op zichzelf is het niks waard. Met respect kun je zelfrespect opbouwen. Dat wordt als prettig ervaren.
Vroeger had je helemaal geen herfst. Twee jaargetijden waren voldoende: zomer en winter. In de zomer werkte je op het land en 's winters at je op wat je 's zomers hebt verworven. Naderhand kwam daar de lente bij als geboorteseizoen en als einde van de winter, want het kon nog steeds vriezen.
Tukker & Everwijn Instituut