Alexander Chipotle had nogal een vreemde dag. Het opstaan was geen probleem: thee was goed, de boterhammen juist geroosterd en het beleg was adequaat. Daar lag het dus niet aan. Hij dacht een kwartier na en toen wist hij dat hij onrust had. Hij had weleens gelezen dat dit een normaal verschijnsel is bij normale mensen, maar hij was hier niet in geoefend.
"Een kind kan nooit genoeg opa’s en oma’s hebben.” Dat zei een moeder toen ik mij laatst voor het ambt aanmeldde. Maar daarover later. Ik had twee opa’s. Dat was in de jaren vijftig gebruikelijk. Scheiden was toen niet in de mode. Ook al was het huwelijk niet leuk, hetgeen...
Ik denk dat het begonnen is in de jaren zeventig. Voor het eerst werd er op de televisie aan iemand gevraagd: ‘Wat ging er door je heen?’ Ik geloof dat het ging om een voetballer die een beslissend doelpunt had gemaakt. Hij antwoordde zoiets als dat hij de bal zag en het doel en toen dacht: ik schiet hem erin. Toen was dat een originele manier om iemand te interviewen, vragen naar iemands emoties. Helaas is het nu cliché geworden. Als ik DWDD+emoties intik krijg ik 187 duizend resultaten. Zelfs als het gaat om wetenschap, zal Matthijs nog vragen: ‘Wat voelde je?’ En iedereen probeert daar gehoorzaam antwoord op te geven, zelfs Robbert Dijkgraaf. Alleen bij Maarten van Rossem lukt het niet.
Misschien heeft u wel eens van de jaren zestig gehoord. Misschien heeft u zelf in die tijd geleefd of u kent iemand die zo oud is of u heeft er wel eens iets over gelezen of gezien. Door een gelukkig geboortejaar speelden de jaren zestig zich af in een tijd...
Als je jarig was, mocht je trakteren op de lagere school. Natuurlijk je klasgenootjes, die meestal tover- of zuurballen kregen. Twee voor vijf cent, dus niet echt goedkoop. De vriendjes van dat moment kregen er twee, want verschil moet er zijn en we moeten tegen iedereen aardig zijn, maar sommigen zijn aardiger dan anderen en dat mag in een beloning uitgedrukt worden. Als je eigen klas was gefêteerd, dan mocht je de andere klassen langs om eventuele sympatiekelingen ook een bal te geven. De dienstdoende onderwijzers werden getrakteerd op sigaretten. Op een enkele uitzondering na, rookte iedereen.
Door omstandigheden kijk ik tegenwoordig vaak televisie. En dan is het haast onvermijdelijk dat je wel eens wat reclame meeneemt. En daar hoor ik de onnavolgbare stem van Peer Mascini die bij een wijnvoordeelspot uitroept: ‘Sodeknetter, wat voordelig!’ Dit raakt mij. Ik word er vrolijk van. Sodeknetter is een koesterwoord. Knetter op zich is al fijn. Het kan verwijzen naar een ratelende scheet, het menselijke hoofd (kale knetter) en naar gekte.
Ik ben nu vijfenzestig jaar. Op het moment dat ik dit schrijf, duurt het nog twee weken dat ik mijn AOW krijg. 65 was vroeger een magisch getal. Nu is door de nieuwste ontwikkelingen in de pensioengedachte deze prachtige leeftijd om zeep geholpen. Twee maanden later na mijn verjaardag kan ik pas van Drees trekken. U moet ook al heel oud zijn als u deze uitdrukking begrijpt.
Tukker & Everwijn Instituut