Interview met mijzelf als ex-katholiek

In uw stukjes heeft u het regelmatig over religie, met name de rooms-katholieke. De laatste tijd komt dat geloof nogal negatief in het nieuws. Houdt u dat bezig?   Ik moet er voornamelijk om lachen. Het is nogal een pompeuze godsdienst en niets is zo leuk als een hoogwaardigheidsbekleder die op zijn bek gaat. Die Benedictus - wij noemen hem nog steeds Ratti, zijn oude bijnaam – moet zich nu in allerlei bochten wringen om zijn blazoen schoon te houden. Katholieken hebben een lenige geest en dat hebben ze nu ten zeerste nodig.

Continue reading

Filed under: De Mens, Missive

Nooit oud

Vroeger mocht ik op deze plaats schrijven wat ik wilde, maar sinds ik in de redactie zit, krijg ik opdrachten en nu moet ik iets over ouderdom schrijven. Omdat ik het jongste reactielid ben. Dat vind ik geen goede reden, maar ik wil geen spelbreker zijn. Ik wil gelijk zeggen...

Continue reading

Filed under: Doortje de Vries, Missive

Ouderdom

  1 De dag voor mijn moeder dertig werd, zei ze ‘Morgen word ik oud.’ Dat vond ik een schokkende mededeling. Mijn moeder was wel ouder dan ikzelf, maar ze was een overduidelijk jonge moeder. En dat je in een nachtje slapen oud kon worden was een onthutsend gegeven. Ik kon...

Continue reading

Filed under: De Mens, Missive

Sport

Ik was vroeger niet geheel onsportief. Omdat mijn ouders de rooms-katholieke lagere school in Crooswijk te weinig prikkelend vonden voor mijn overnieuwsgierige brein, werd ik op de Sint-Bavoschool gedaan in Kralingen, geleid door de Broeders van Dongen. Die school was geliefd bij de wat serieuzere katholieke ouders. De routeplanner geeft...

Continue reading

Filed under: De Mens, Missive

Het wij

In de jaren zestig was er in de oude volkswijk Oud-Crooswijk in Rotterdam een discussie over wie er nou asociaal was in de wijk. De bewoners ten oosten van de Crooswijkseweg, die de wijk in tweeën splitste, verwezen naar de bewoners van de straten ten westzijde. In het westelijke deel van de wijk voelden sommige straten zich beter dan andere en men verwees collectief naar de Rubroekstraat, de straat waar ik destijds woonde.

Continue reading

Filed under: Missive, Taal- en Letterkunde

Onstoffelijk

Zo rond mijn veertiende logeerde ik wel eens bij tante Frans. Tante Frans woonde in Vlaardingen met oom Joop en een heel stel neefjes en nichtjes. Zij was mijn peettante. Hierbij moet u niet direct aan maffia-praktijken denken. De peetoom en -tante werden geacht een bijzondere aandacht te besteden aan de katholieke opvoeding van het petekind.

Continue reading

Filed under: De Mens, Missive

Kinderen

Ik heb het nooit zo leuk gevonden om kind te zijn. Het kindschap heeft een aantal duidelijke nadelen: anderen zijn jou de baas, je hersens zijn beperkt en je leeftijdgenoten deugen niet. Als het kindschap zo leuk was, zouden kinderen niet zo vaak huilen. Je moet allerlei dingen doen en leren, waar je het nut niet van inziet. Alle volwassenen die je tegenkomt, zijn beter dan jij in vrijwel alles. Het kindschap is een frustrerend tijdperk.

Continue reading

Filed under: De Mens, Missive

Mijmeringen van een ex-kind

Inmiddels ben ik volwassen en dat bevalt me uitstekend. Daar had ik dan wel mijn achttiende verjaardag voor nodig. Toen ik nog een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, overlegde ik als een kind. Ik citeer nu even de bijbel, want dat staat zo volwassen. Om een voorbeeld te noemen: voor mijn achttiende kon ik een vriendinnetje op haar bek slaan omdat ik haar pop wilde hebben. Doe ik niet meer.

Continue reading

Filed under: Doortje de Vries, Missive