Tukker & Everwijn Instituut
Lieve kinds, Het Tienjarig Bestaan (Vita decennia) heeft het niet makkelijk. Het Jubileumdier, want zo wordt het ook wel genoemd, trekt van receptie naar receptie.
Tag: kinderen
U bevindt zich in het archief van alle berichten met de tag "kinderen".
De Knutselbever
Beste kinds, De Knutselbever (Castor faber) hielp zijn vader en moeder al in de dammenbouwerij toen hij nog een klein bevertje was. Hamertje Tik was zijn fijnste speelgoed. Helaas is hij politicologie gaan studeren.
Het Zalig Uiteinde
Beste Kinds, Het Zalig Uiteinde (Extremum beatum) heeft de genade van de wederkerendheid. Dat heeft hij gemeen met zijn achterneef Prettige Paasdagen (Paschae festivae). Daarom hebben ze veel aanhangers, ook onder ongelovigen.
De Draaibeer
Beste kinds, De draaibeer (Ursus versatilis) is een echt politiek dier. Hij spreekt zichzelf regelmatig tegen, maar houdt er niet van als anderen hem tegenspreken. Maar dat hoort u mij niet zeggen, zegt hij.
Roken
Als je jarig was, mocht je trakteren op de lagere school. Natuurlijk je klasgenootjes, die meestal tover- of zuurballen kregen. Twee voor vijf cent, dus niet echt goedkoop. De vriendjes van dat moment kregen er twee, want verschil moet er zijn en we moeten tegen iedereen aardig zijn, maar sommigen zijn aardiger dan anderen en dat mag in een beloning uitgedrukt worden. Als je eigen klas was gefêteerd, dan mocht je de andere klassen langs om eventuele sympatiekelingen ook een bal te geven. De dienstdoende onderwijzers werden getrakteerd op sigaretten. Op een enkele uitzondering na, rookte iedereen.
De Ziektekiem
Beste kinds, De Ziektekiem (Germen pestilentis) is geen fijne jongen. Hij kent zijn ouders niet en vandaar is hij geheel losgeslagen. Hij is ongeslachtelijk geboren en daarom kent hij geen liefde, behalve voor zijn eigen maag. Respect, ho maar!
De Rechtfret
Beste kinds, De rechtfret (Mustela recta) staat altijd op de uitkijk op zoek naar onrecht. En als hij zoiets meent te bespeuren, maakt hij onmiddellijk een rapport voor zijn eigen archief.
Herdenken
Ik ben van 1949. Dat is van na de oorlog, maar ik heb nog een bonkaart op mijn naam waardoor mijn moeder toentertijd een extra portie melk kon krijgen, dus ik heb enige officiële verbintenis met de periode. Regelmatig kwam bij ons thuis de oorlog ter sprake, maar dat was nooit in een tragische sfeer, eerder spannend. Zo vertelde mijn vader graag dat hij tijdens een razzia om jonge kerels op te pakken om in Duitsland te werk te stellen, zich verstopt had in het verwulfsel van de kerk, zeg maar de zolder. Ik geloof dat hij zich daardoor een beetje een oorlogsheld voelde.