Als een vegetariër bij mij komt eten, dan ontstaat er lichte paniek. Ik denk eerst aan eiwitten en dan pas wat er bij die eiwitten past. Gelukkig zijn die vegetariërs vaak alleen maar acarnivoren. Ze eten alles, behalve vlees. Dan moeten vissen de eiwitten leveren. Vissen zijn niet mijn natuurlijke vrienden in de keuken. Ik heb geen visgevoel.
Laatst ontbeet ik bij vrienden. Op tafel lag een pakje ham en wel Breydelham. Daar had ik nog nooit van gehoord, maar vies was het niet. Maar toen ik op de ingrediëntenlijst keek, kwam ik naast varkensvlees, dextrose, conserveermiddel E250 en anti-oxidant E301 het mij onbekende hamaroma tegen. Dan gaan er gelijk visioenen door mij heen van het sap van uitgeperste hammen die dan weer bij andere hammen worden ingespoten.
Dat was heel mooi van de Azteken, de uitvinding van de chocolade. En omdat het zoals bekend geen kinderachtige jongens waren, dronken zij hun chocoladedrank zonder suiker. Wij kunnen ons chocola zonder suiker amper voorstellen, maar het op zich bittere spul kan heel goed in hartige sausen gebruikt worden.
Onlangs had ik een vriendin op de kaasfondue uitgenodigd. Ze had een fysiek harde dag achter de rug en daarom had ik voor alle zekerheid maar twee stokbroden ingeslagen. Maar er ging toch maar één brood op. Wat moest ik dus doen met het overgebleven stokbrood? Uiteraard kun je de meeuwen er altijd nog gelukkig mee maken
Ik ben dol op supermarkten. Op een relatief klein oppervlak duizenden producten, waarvan er een aantal potentieel in lekker eten verwerkt kunnen worden. Vergeleken bij bijvoorbeeld België en Frankrijk zijn onze Nederlandse supers helaas erg klein, zodat je toch gedwongen wordt naar alternatieven te kijken voor nog meer variatie. Laatst bij de Gimselsuper geweest. Allemaal ontzettend verantwoorde producten, verkocht en gekocht door ontzettend verantwoorde mensen.
Als je een slager vraagt welk vlees hij zelf het liefst eet, hoor je vaak dat hij een doorregen schouderkarbonade prefereert boven bijvoorbeeld biefstuk. Ik sluit me graag bij deze beroepsgroep aan. Alleen al omdat varkensvlees zo lekker is, zou ik geen jood of moslim willen worden. Dat die geen varken eten, is niet uit religieuze of gezondheidsredenen, die zijn er later bij bedacht.
Wat mij altijd verbaast, zijn de modes in de keuken. Het is volstrekt niet erg als er nieuwe producten gebruikt worden, maar het schijnt dat sommige dingen ineens ‘echt niet meer kunnen’. In de jaren zestig was rosé erg populair, toen een tijdje niet en nu ‘mag’ het weer. Een tijdje geleden moesten de primeurs uit de gehele wereld vandaan gesleept worden en nu dient een zichzelf respecterende kok alleen nog ingrediënten uit eigen streek te gebruiken.
Tukker & Everwijn Instituut