Soms hebben we onze jassen al bij de garderobe afgehaald, terwijl het applaus in de grote zaal nog doordendert. Dat is een raar ding, dat applaus. Als de situatie een op een is, dus 1 pianist op het podium en 1 mens in de zaal, dan is die laatste met een paar seconden al snel uitgeklapt, hoe mooi er ook gespeeld wordt.
We zijn tolerante mensen en we gunnen ieder zijn pleziertje. En het drijft wel over, denken we dan. De meeste nare dingen gaan gewoon over: het roken van bananenschillen, van Agt, lauwe schoolmelk, wij hebben er in ieder geval geen last meer van. Helaas blijken sommige dingen niet uit zichzelf te verdwijnen en in het speciaal doelen we hier op het zogenaamde rappen.
Nu hou ik van allerlei soorten muziek, maar dat schijnt niet goed te zijn want dan zou ik vaker zelfmoordgedachten hebben dan de jongens en meiden die alleen van de top 40 houden. En ik heb nog nooit aan zelfmoord gedacht, zelfs niet toen ik mijn poes naar de poezenhemel moest sturen omdat ze zo oud was geworden dat ze door d’r eigen poezenpootjes zakte.
Er is ergens in de staat der Nederlanden een pot met geld. Die pot is gevuld met belastinginkomsten, dat wil zeggen dat alle inwoners van Nederland daar iets ingestopt hebben. Sommigen iets meer dan anderen. Die pot dient ook weer verdeeld te worden. Hoe gaan we dat doen?
Muziek neemt een belangrijke plaats in onze samenleving. Zo hebben wij bijvoorbeeld de driekwartsmaat en ook de dwarsfluit is erg mooi. In de oertijd begon de muziek op te bloeien als nooit tevoren. Ze werd uitgevonden door een oermens die gewond geraakt was bij de wolharige-neushoornjacht en daarom niet mee kon dansen.
Tukker & Everwijn Instituut