Tukker & Everwijn InstituutDe buurman laat zijn honden uit Rookt een peuk en doet alsof Hij niet van honden houdt Ik ken hem beter dan hijzelf
Buurman
Filed under: Povl Nyborg Christensen
Tag: poëzie
U bevindt zich in het archief van alle berichten met de tag "poëzie".Buren
Ik ga nooit meer naar de buren toe Ze lijken veel te veel op mij Ze houden van John Martyn En van Povl Dissing Die zijn naam spelt als de mijne
Beginsel
Vroeger was ik de ridder als een meisje mij verliet Het mooie spelen van verdriet Haar verlicht vergeven Mijn wonden waren prachtig Daarna wilde ik graag altijd gekwetst leven
Anatomie
Mijn lief, mijn grootste zorg is mijn lever Daarna mijn longen Mijn hart vertrouw ik wel Niet symbolisch bedoeld
Altruïsme
Als ik dronken ben Doe ik veel aan liefde Ik geef een tandeloze man (Hij heeft een gitaar op zijn rug) Mijn laatste shag
Schuld
Sorry liefje, Het is allemaal mijn schuld Ik deed het niet expres Die tsunami kwam door mij En al die branden in Australië
Alleen
Zondag was een vrije dag Er liepen vaders met hun enige kind Hun liefde te vertellen En als kinderloos mens Wil ik weten Ik haat het woord van liefde
Afkomst
Ik weet niet waar ik gemaakt ben ijn ouders gaven geen antwoord Ze hadden geen idee Mijn vader ging weg Voor ik hem kon begri jpen