Rotterdam is een hele fijne stad Stop dat maar in je knoopsgat Niemand is hier aangepast Toch alles zonder enige vorm van bombast Onze nachtburgemeester is Jules Deelder Want niemand dan hij kijkt verveelder Overdag is het Abouthaleb Voor de PvdA een uitlaatklep In de oorlog zijn wij gebombardeerd Dat...
“Rotterdam moet schoon, heel en veilig. Waarom? Daarom!” Deze mantra ziet men op vuilniswagens in Rotterdam. Op deze Roteb-vehikels staan vaak dichtregels en het gemeentebestuur dacht daar haar maatschappelijke poëzie aan toe te voegen.
Wat is dat hoopje bont, die lieve schat Die onze ziel met vreugd kan raken En zich de visjes goed doet smaken Dat weet je best, proficiat Een kat, mevrouw, een kat
Mij is een misverstand verschenen Het feest dat ik steeds ouder word Het lijf kan nooit het hoofd bijbenen Mij is een misverstand verschenen Mijn ziel moet ik nu gaan belenen De toekomst is haast ingestort Mij is een misverstand verschenen Het feest dat ik steeds ouder word.
Lang geleden was ik met mijn vriendin E. in Wenen. Dat was toen een aangenaam burgerlijke stad met beleefde mensen en een aantal gigantisch grote musea, die op onregelmatige tijden open waren. Als wij zo’n gebouw bezochten, dan ging E. voor het eerste schilderij staan en bekeek het grondig. Als zij naar schilderij twee ging, ging ik naar zaal twee. Als ik het gehele museum bekeken had, had zij een zaal in zich opgenomen. Ik was getrainder dan zij in kunst, maar het verschil in tempo kon daaraan niet geheel geweten worden.
Ik heb een oom en die is tweede violist in het Philharmonisch. Dat is op zich niet zo erg maar hij doet alsof hij een bovensteplankse cultuurdrager is, die ver verheven is boven andere kunstenaars en ik vraag me af of hij wel een kunstenaar is, want hij speelt alleen maar na wat een paar dooie Duitsers of Fransen geschreven hebben.
ik spreek vooruit, zoals het is maar liever wil ik zonden vangen mijn hele huis opnieuw behangen ik weet van de gevangenis
Tukker & Everwijn Instituut