Ik hoorde laatst dat men van plan was om de grens van zwakbegaafdheid van 70 IQ-punten terug te brengen naar 60. Doordat er dan minder zwakbegaafden zouden zijn, zou dat een forse besparing opleveren in het onderwijs voor deze groep. In één klap is Nederland minder zwakbegaafd. Een diepe bewondering welt in mij op. Had ik zelf willen bedenken. Dat is net zo slim als bankbiljetten bijdrukken om ons allemaal rijk te maken.
Iemand verdient € 1000 schoon. Stel dat hij voor € 500 redelijk kan eten en drinken en € 400 uitgeeft aan wonen, dan heeft hij € 100 vrij te besteden aan drank en bioscoopbezoek. Iemand verdient € 2000. Dan kan hij nog steeds voor € 500 redelijk eten en drinken. Hij geeft € 700 uit aan wonen en dan houdt hij € 800 over voor leuke dingen. Dat is acht maal zoveel als degene die € 1000 verdient. Bij € 3000 et cetera. Ik ga hier ongelooflijk kort door de bocht, maar het moge duidelijk zijn dat de financiële reserve voor pretjes bij een hoger inkomen met een grotere factor stijgt dan het netto salaris.
“Rotterdam moet schoon, heel en veilig. Waarom? Daarom!” Deze mantra ziet men op vuilniswagens in Rotterdam. Op deze Roteb-vehikels staan vaak dichtregels en het gemeentebestuur dacht daar haar maatschappelijke poëzie aan toe te voegen.
Tegenwoordig bestaat de Tweede Reserveboezemstraat niet meer. De Rotterdamse gemeenteraad heeft in zijn almachtige wijsheid besloten tot het slopen van Nieuw-Crooswijk om redenen van misplaatste dadendrang. Honderden gezinnen zijn gedeporteerd naar Barendrecht, Nesselande of andere keurige woonoorden. De gesloopte huizen zullen plaatsmaken voor woningen voor financieel krachtiger types dan de oorspronkelijke Crooswijkers. Het is natuurlijk zonde dat zo’n wijk vlakbij een uitvalsweg wordt overgelaten aan mensen die de auto alleen maar gebruiken om naar de Keukenhof of Hoek van Holland te gaan, vindt de gemeente.
Kopzeurens zijn we altegader wel goed, donkt mij. Dat zeg ik in mijn onschuldigheden en dat moet ook zo maar blijven, want ik ben niet zo best in mijn liefde, daar moet ook maar iets over gesproken worden en niet van ouds, want zo ben ik allang niet meer. Dat zou u ook weleens willen zeggen, maar zo wil het niet liggen, want ik sta ervoor.
Ik ben zeer jaloers op Ahmed Aboutaleb en Nebahat Albayrak. Die hebben twee nationaliteiten, terwijl ik en Geert Wilders er maar één hebben. Dat vind ik erg oneerlijk en Geert vindt dat ook. Er wordt tegenwoordig zoveel van je identiteit gevraagd dat je tenminste twee paspoorten moet hebben om dat allemaal een plek te geven. Alleen een Nederlands staatsburgerschap is toch wat karig.
‘Andere Tijden’ is een van de mooiste programma's op de televisie, ik bedoel natuurlijk de tv. Een tijdje geleden ging het over het verschijnsel S5, de manier waarop sommige jongens werden afgekeurd voor de dienstplicht. Soms gaat dat geschiedenisprogramma over de Hoffman-affaire of over de emigranten naar Australië. Daar heb ik allemaal niks mee te maken: nooit iets met deze zaken te maken gehad, maar S5, daar weet ik alles van. Dit programma triggerde mijn herinneringen, om het maar eens modern te zeggen.
Vroeger dacht ik altijd dat als iemand meer aanzien had, die daarom ook meer geld kreeg dan iemand met minder aanzien. Dus een professor krijgt meer geld dan een leraar op het gymnasium en die weer meer dan een leraar op een Ambachtschool. De directeur van de Gemeentereiniging meer dan de vuilnisophaler.
Tukker & Everwijn Instituut