Ik studeerde eens kunstgeschiedenis. Dat was maar één jaar, maar het aardige was in dat jaar dat iemand een briefje op had gehangaen op het algemene prikbord van de faculteit dat die iemand tableaux vivants wilde maken met studenten die iets wisten van die tableaux. Die iemand bleek ene Herman te zijn die wilde afstuderen aan de Academie voor Expressie door Woord en Gebaar.
Ik zag zonet een College Tour van Twan Huys met Herman Finkers. (Ik moet hier voor alle zekerheid even uitleggen, dat als u dit leest het natuurlijk niet vandaag is dat ik dat betreffende programma zie. Dat zou wel raar zijn. Dat schijnt wel te gaan met twitteren, maar ik...
Zoals zoveel kinderen wilde ik vroeger alles begrijpen. Voor kinderen is het woord ‘waarom’ een van de toverstafjes om de wereld te ordenen. Hoe groter de omgeving, hoe meer waarom. Je moet daartoe kunnen praten en daarom doen de meeste kinderen daar erg hun best voor. Zonder taal is veel onbegrijpelijk. Mijn kat heeft veel verschillende typen miauwtjes tot zijn beschikking, maar meestal is het “brokjes en gauw een beetje” en “deur open en gauw een beetje.” Hij vraagt mij nooit naar de toestand in de wereld of wat de huidige filosofie vindt van de trancedentale fenomenologie van Husserl. Daar ben ik hem zeer dankbaar voor.
Ik ben in de omstandigheid geweest dat ik altijd veel mocht van mijn ouders, met name van mijn vader. Hij mocht vroeger niet zoveel en daarom gunde hij het mij. De vrijheid dus. Ik hoefde nooit stiekem te doen. Tegenwoordig zit de wereld heel stiekem in elkaar. Er zijn bijvoorbeeld maar heel weinig mensen die onder hun eigen naam op het Internet zitten. Plurk 84, Harrie Knotsebots, Gebrokenhartje1332, Spuitgast11b, Donald Tamp en dat soort dingen. En dan houd ik me nog in.
Op dit moment schijnt de Japanse opruimgoeroe Marie Kondo veel succes te hebben met haar boek ‘Does it spark joy?’ In de Nederlandse vertaling heet het ‘Opgeruimd’. Ik heb dat boek natuurlijk niet gelezen, maar ik heb gehoord dat ze je opdraagt bij elk voorwerp dat je in huis hebt...
Ik denk dat het begonnen is in de jaren zeventig. Voor het eerst werd er op de televisie aan iemand gevraagd: ‘Wat ging er door je heen?’ Ik geloof dat het ging om een voetballer die een beslissend doelpunt had gemaakt. Hij antwoordde zoiets als dat hij de bal zag en het doel en toen dacht: ik schiet hem erin. Toen was dat een originele manier om iemand te interviewen, vragen naar iemands emoties. Helaas is het nu cliché geworden. Als ik DWDD+emoties intik krijg ik 187 duizend resultaten. Zelfs als het gaat om wetenschap, zal Matthijs nog vragen: ‘Wat voelde je?’ En iedereen probeert daar gehoorzaam antwoord op te geven, zelfs Robbert Dijkgraaf. Alleen bij Maarten van Rossem lukt het niet.
Een waarschijnlijk apokriefe anecdote over Einstein: iemand vroeg eens aan Einstein hoe de radio werkte. Hij zei: stelt u zich een heel grote kat voor. U knijpt in de staart en andere kant komt er een miauw uit. Dat is radio, maar dan zonder kat. Omdat wij van nature niet...
Tukker & Everwijn Instituut