Een klein kind dat valt, is altijd leuk om te zien. We hebben het niet over een val met letsel, maar over een daagse kinderstruikeling. Nadat het ter aarde is beland, heerst er verwarring. Het kind kijkt om zich heen en als er geen zorgzame volwassene, moeder bijvoorbeeld, aanwezig is, gaat het gewoon door met hollen, het behang van de muren scheuren of het speelgoed van een belendend kind proberen te bemachtigen.
Mensen die last hebben van een meer dan middelmatige geldingsdrang zijn erg gediend met vijanden. Met vrienden ben je iemand, maar je bent meer met vijanden. Vijanden krijg je door beledigingen en bedreigingen. Roep maar eens in Groenland: ‘Alle Eskimo’s aan het gas!’ en u merkt wat ik bedoel.
In het rijtje smoezen van de brug stond open, mijn oma is overleden, ik ben zonet vader geworden, de hond heeft mijn huiswerk opgegeten en ik was dronken is natuurlijk de mooiste: ik was mezelf niet. Het zal u allen welereis overkomen zijn dat een op het eerste oog verstandig individu een beroep deed op dit vreemdsoortig alibi en serieus beweerde dat er klaarblijkelijk diverse soorten zelven zijn, echte en niet echte.
Het moet nu eindelijk maar eens gezegd worden: mensen die zeggen dat ze zich meer dan honderd procent (100%) inzetten zijn niet te vertrouwen.
Stel: uw neus is groter dan die van uw broer. U vindt uzelf ook veel slimmer dan uw broer. Zou u dan de theorie gaan ontwikkelen dat dragers van grote neuzen slimmer zijn dan dragers van kleine neuzen? Of stel: u wilde toen u klein was altijd uw broer in elkaar slaan, omdat hij altijd sneller en dus meer at dan u.
Tukker & Everwijn Instituut