“Een goed boek onderscheidt zich van een slecht boek doordat het op alle drie genoemde zaken: a) subjectiviteit, b) objectiviteit en c) stijl, als een camera op de poten van zijn statief, een eind boven het maaiveld staat. Als één van de drie poten ontbreekt, ligt het geheel tegen de vlakte. Het maakt dus voor een slecht boek eigenlijk niet meer uit wat er goed aan is.
“Koken is mijn passie. Het is ook mijn beroep. Een mooi beroep, maar zwaar. Ik kook om mensen zichzelf te laten voelen. Ik wil het échte gevoel overbrengen, geen tweedehandsemotie. Eten is voelen. Eten is zijn. Eten is een zijnsgevoel. Neem bijvoorbeeld een scharretje – en dan zou je zeggen, zo’n simpel scharretje – dat scharretje behandel ik met eerbied. Daar zit een visje achter die geleefd heeft, daar onderin de Noordzee.
As ik toch eens rijk was, heeft een beroemderig Neerlands zanger eens gezongen, maar toen ik dat zieteerde kreeg ik te horen dat as verbrande turf was. En dat willen we natuursgewijze niet! Want daar gaat het altegader niet over. Wij zijn nu in ons schone voor mij geleende stiefvaderland bezig met het natuurrampje van de IJslandse vulkaan.
Vroeger hadden mensen een hobby. In het Nederlands noemden wij dat een liefhebberij. Dat was een bezigheid waar men geen geld mee verdiende, want dat deed men in zijn vrije tijd. Dat was tijd die overbleef naast de baan, het slapen, het huishouden en het verenigingsleven.
In de jaren zestig was er in de oude volkswijk Oud-Crooswijk in Rotterdam een discussie over wie er nou asociaal was in de wijk. De bewoners ten oosten van de Crooswijkseweg, die de wijk in tweeën splitste, verwezen naar de bewoners van de straten ten westzijde. In het westelijke deel van de wijk voelden sommige straten zich beter dan andere en men verwees collectief naar de Rubroekstraat, de straat waar ik destijds woonde.
Vanwege de feiten dat ik vroegers nog op de beleefde steppenlanden met hier en daars wat boomwezens genederzet heb, bezoek ik graag een uwer prachtaardige dierenreservaten, zoals de Blijdorp en de Artis. Dagen vantevoors kan ik mij verknekelen op de dierenvreugde die mij op de beurt zal vallen.
Sommige woorden hebben een curieuze geschiedenis. Het begon met het woord alcohol. Dat woord heeft met albatros, alchemie, algebra, alkali, en alkoof gemeen dat het ‘al’ een Arabisch lidwoord is. Dat ‘cohol’ is hetzelfde als ‘kohl’, dat is fijngemalen poeder om wimpers mee te bestrijken. De alchemisten (eigenlijk degenen die...
Ik heb in uw mooie deltalandje al heel wat vriendschappelijkheden mogen ontmoeten, bijvoorbeeldens als dat ik wel eens een liedje uit mijn oudersland op straat zing en dat er dan iemand mij een eurootje in mijn allochtone hand stopt. Dat schiet dan lekkers op, nietdantoch? U merkt zekers wel dat ik uw mooie deltataal al heel aardig onder mijn ellebogen krijg.
Tukker & Everwijn Instituut